Για να κατακτήσει ο άνθρωπος τον εσωτερικό και εξωτερικό του κόσμο δημιούργησε επιστήμες και μυστηριακές σχολές, αφού επιστράτευσε μυστικιστικές και αποκρυφιστικές δυνάμεις μαζί με τον ορθολογισμό και τη διαίσθηση. Η απεραντοσύνη του παρελθόντος και του μέλλοντος φοβίζει, αλλά και προβληματίζει, σε βαθμό υπερβατικό με μυστηριώδη δομή. Από το άλλο μέρος, η τάξη και αρμονία ήταν η αιτία για τη δημιουργία κοσμοθεωριών με βάση τον αριθμό και τη σχηματική μορφή.
Οι διάφοροι μύθοι-αλληγορίες από τα βάθη του ανθρώπου για γνώση, του στοίχισε όχι μόνο τη ζωή του αλλά και την υπόστασή του. Έτσι βλέπουμε τους πρωτόπλαστους να διώχνονται από τον παράδεισο και να καταδικάζεται η ζωή τους σε πόνους και βάσανα. Και αυτό γιατί ζητήσανε τη γνώση. Επίσης ο Προμηθέας, με την εφεύρεση της φωτιάς καταδικάστηκε σε δεσμά και μαρτύρια. Ο Ίκαρος που πέταξε στον αέρα και νίκησε τη βαρύτητα, πλήρωσε με τη ζωή του αυτή τη γνώση. Και σήμερα βρισκόμαστε σε ένα σοβαρό σταθμό με την καταπληκτική πρόοδο της τεχνολογίας, που απειλείται να καταστραφεί ο πλανήτης μας. Μήπως αυτές οι μυθολογικές παραδόσεις του ανθρώπου έχουν κάποια πραγματική αξία;
Σήμερα η επιστήμη δέχεται ότι καμιά σκέψη και φαντασία του ανθρώπου δεν είναι τυχαία, αλλά κάπου έχουν την αιτία τους. Πού άραγε; Όσο κι αν περνούν τα χρόνια και οι γνώσεις του ανθρώπου στον υλικό κόσμο είναι τεράστιες, όμως η υπαρξιακή του αγωνία δεν σταματάει ποτέ γιατί είναι απειροελάχιστο αυτό που γνώρισε, μπροστά στο άπειρο άγνωστο που τον αγκαλιάζει. Γι’ αυτό, όσο βρίσκεται πάνω στον ταλαίπωρο πλανήτη μας με τις διάφορες και ποικίλες μολύνσεις, από τις υλικές μέχρι τις πνευματικές, η παγκοσμιότητα της γνώσης θα είναι η επιθυμία του σύμφωνα με τα υπέροχα λόγια που διατυπώνει ο Πίνδαρος: «Μαθαίνω στη γη, σημαίνει ξαναθυμάμαι. Μακάριος αυτός που μυήθηκε στα Μυστήρια. Γνωρίζει την πηγή και το σκοπό της ζωής».
(Πηγή: Ανθρώπινες Ενέργειες, Αθήνα 2007)